Na een goed verblijf in Vernal gingen we vandaag op weg naar Dinosaur National Monument. En dat dat niet ver buiten Vernal lag, was al door het hele stadje te zien. Overal dino’s of verwijzingen daarnaar. Binnen een half uur stapten we dan ook al weer uit de auto bij het visitor center.
Met een open bus werden we naar het monument gereden. Hier werden ongeveer 100 jaar geleden de eerste dino-botten aangetroffen. Vervolgens hebben ze in de loop der jaren een groot deel van deze vindplaats afgegraven en vele honderden botten gevonden. Uiteindelijk is de afgraving overdekt, waarbij nog diverse botten zichtbaar zijn in de rotsen, en is het het Dinosaur National Monument geworden.
Bij de ingang van het monument stond een virtine met verschillende dino’s en een ranger op schaal. Een wat oudere Amerikaan die na ons binnen kwam, vroeg zich hardop af “I wonder if there were also bones of rangers found here”. 😀
Een ranger was bij binnenkomst bezig met een bouwpakket van een T-rex. Hierbij vragen stellend aan met name de kinderen die er omheen stonden te kijken. Na verloop van tijd gingen de kinderen de ranger maar helpen, want van het skelet kwam niet veel terecht. Het hoofd zou naar rechts moeten, maar het hing naar links en de balans was helemaal zoek. Na wat proberen vroeg hij een man om de map met de handleiding erbij te pakken. Zelfs dat hielp niet. Een ander Nederlands gezin stond ook te kijken en al gauw werden er grappen gemaakt over een handleiding en IKEA. Volgend jaar hebben ze vast een nieuwe kast in het assortiment: de Allosaurus. 🙂
In de jaren 50 was het de bedoeling dat in het gebied een dam werd gebouwd en het hele gebied daardoor onder water kwam te staan. Hier kwam zoveel protest tegen dat dat uiteindelijk niet doorging en de een dam in Glen Canyon is gebouwd. En daar zijn we vorig jaar geweest!
Zoals we al bij meer visitor centers en museums hebben gezien, was alles weer voorzien van allerlei (interactieve) informatie. Op zich weer mooi gedaan, maar een bot blijft een bot. Na een uurtje hadden we alles gezien en stapten we weer de auto in, want we hadden nog een ritje van ca 2,5 uur voor de boeg. Hierbij zagen we af en toe al mijlen ver waar de weg naar toe liep. Af en toe een tegenligger, en het grootste deel van de rit voor en achter niemand die dezelfde kant op rijdt. En als het navigatie systeem dan aangeeft dat de volgende afslag 128 mijl verder is, lijkt zo’n rit eindeloos te duren.
Maar toch stonden we om half 3 aan de desk van het hotel in Steamboat Springs, Colorado. Helaas was de kamer nog niet klaar en was inchecken eigenlijk ook pas vanaf half 5 mogelijk. Dus hebben we nog wat info gevraagd en zijn we terug het centrum in gereden. In de winter is dit een groot ski-oord en dat was aan meerdere dingen te zien. De berg toonde duidelijk de (nu nog groene) ski-pistes en er staan zelfs ski-schansen. Langs/door het stadje loopt ook een rivier. Hierop kan ook met een raft of tube (tractorband) gevaren worden. Dat staat voor morgen op het programma! Aan de andere kant van de rivier zagen we een bob-baan, waar met een soort slee vanaf kan worden gereden. Dat leek ons nog wel een leuke bezigheid om de tijd op te vullen. Met een vreselijk trage kabelbaan gingen Hans en de boys naar boven. Daar kregen ze gelijk een slee in de handen geduwd zodat er geen foto’s gemaakt zijn van het mooie uitzicht over het dal. Na de afdaling weer terug naar het hotel en konden we inchecken.
Uiteraard nog even gezwommen, eten en nu lekker lui voor de tv.
Foto’s in het album USA 2016