Na een ochtendje rustig wakker worden zijn we zondag naar Old Winchester Hill gereden. De rit alleen al was prachtig: tussen de bomen, heggetjes en prachtige oude cottages door hadden we af en toe de mooiste vergezichten. Bij Winchester Hill konden we parkeren en dan zou het een wandelroute van zo’n 2 uur worden. Oeps, als de knieën dat maar houden…

Het was een redelijk vlak stuk dus dat ging wel goed. Alleen Bob wilde niet meewerken: elke keer als we hem op een paaltje zetten om een foto van het mooie landschap te maken, liet hij zich eraf vallen. Best irritant eigenlijk. Of zou het aan de wind gelegen hebben?

Na een tijdje kwamen we bij de resten van een fort uit de ijzertijd. Veel meer dan een paar heuvels was er niet te zien. Wat we wel zagen was Southampton en The Isle of White in de verte. We besloten de steile route terug te nemen. Dat was niet zo lekker voor de kniën, dus halverwege liepen Hans en Jasper door, en pakten Paula en Wouter de gemakkelijke route terug. Even picknicken bij de auto en daarna terug naar de cottage.

‘s Avonds hadden we gereserveerd in The Robin Hood, een plaatselijke pub. Best vreemd voor ons: Je komt binnen, bestelt drinken aan de bar. Daar hangen 2 borden met het menu, en je moet meteen je keuze maken en bestellen aan de bar. Daarna ga je aan je tafel zitten wachten. Dat duurde een uur maar het was het wachten wel waard: een supersappige steak, een burger zoals we die nog nergens anders hadden gehad, en baby-ribs waarbij het vlees zó van het bot afviel. Het water loopt me zo weer in de mond…

Foto’s in het album UK 2014.