Shoppen en inpakken

De laatste dagen van de vakantie alweer…

Na de actieve dagen met tuben en raften, nu een paar dagen voor Paula om in haar element te komen… dacht ze. De eerste dag shoppen in Silverthorne leverde broeken en shirts voor de mannen op. Hans heeft ook nog een nieuwe winterjas gekocht. Dat was een winkel waar ze vooral leren jassen verkochten. Op zijn Amerikaans wilden ze wel heel erg graag helpen. Ze zullen dan wel commissie krijgen. Toch best lastig om dat beleefd af te wijzen, maar wij willen gewoon lekker zelf rondkijken. Damesbroeken in de juiste lengtemaat hebben ze niet bij Levi’s. Ook badpakken en bloesjes zijn zo op het oog al veel te kort. Nou ja, dan maar niet. En de mannen maar volhouden dat shoppen iets voor vrouwen is…

We hebben wel heel erg lekker gegeten bij Ruby Tuesday. Hans had spijt dat hij maar een kleine steak had, Jasper vond achteraf dat een half rack of spareribs genoeg zou zijn geweest. In elk geval zaten we zó vol dat een toetje er niet meer bij kon.

Helaas hadden we gestoorde bovenburen. Om de zoveel minuten gooiden ze een rotsblok op de houten vloer, òf de vereniging van obese mensen was in de kamer boven ons een wedstrijd zaklopen aan het doen. Dit in combinatie met op en neer rennende voetstappen. De ramen en muren trilden letterlijk. Het bonken van de bovenburen ging langzaam over in het bonken in Paula’s bovenkamer. Lang leve de paracetamol.

Vanochtend zijn we op weg gegaan naar het graf van Buffalo Bill. Het was een mooie rit en het lag toch zo ongeveer op de route. Het graf lag bovenop een berg aan de rand van de Rocky Mountains. Wij vonden het graf zelf niet echt indrukwekkend. Er was wel een mooi uitzicht over Denver. Het zou kunnen dat het museum wel de moeite waard was, maar we hadden al zoveel gezien van Buffalo Bill, cowboys en Indianen, dat we dat overgeslagen hebben.

We zijn via een leuke weg van het uitzichtpunt naar beneden gereden. De jongens vonden dat wel een leuke weg voor de beide oma’s: lekker veel haarspeldbochten, enorm steil, smal en een flinke afgrond ernaast.

Op weg naar winkelcentrum 2: Colorado Mills. De eerste winkel was Forever 21. De mannen vonden het hilarisch dat Paula daar naar binnen wilde. Weer niks in elk geval. De mannen zijn wel goed geslaagd bij de Adidas winkel. Toen we naar buiten liepen, moesten we het bonnetje 2x bekijken. Het was minder dan de helft van wat we gedacht hadden, en dat dan ook nog in dollars. Blijkbaar is het opruiming en ging er overal nog een hoop vanaf.

Na een gezonde lunch bij de Burgerking en pizzaboer maakten we het rondje in de mall af. Er werd reikhalzend uitgekeken naar de Target. Dat zou een megagrote elektronicawinkel zijn. Megagroot wel, maar elektronica? Het was eerder een soort V&D/Walmart. Gelukkig kwamen we even later wel een winkel tegen waar Paula een paar jasjes kon scoren. Zo konden we toch nog allemaal tevreden naar het hotel. Te vroeg om in te checken, dus hebben we lekker gezwommen tot onze kamer klaar was.

Hans heeft op meesterlijke wijze alles weer in de koffers weten te proppen. Nu zitten we te wachten tot we in de veel te kleine bedden kunnen gaan slapen. Morgen naar huis. En duimen dat we de overstap van 40 minuten in Washington halen…

 

Raften op de Colorado

Lekker langzaam opstaan was de bedoeling. Helaas was het vanochtend hetzelfde als gisterochtend: om 6 uur begon het ontbijt wat betekende dat ze recht boven onze kamer met stoelen over de plavuizen schoven, op en neer liepen, en van alles lieten kletteren. Een herrie waar je akelig van werd. Bij het uitchecken heb ik er wat van gezegd en op zijn Amerikaans willen ze dan gedeeltelijk geld terug geven. Helaas kon dat niet omdat het reisbureau voor ons geboekt en ook betaald had. Ze konden wel een kortingsbon geven voor nog een keer een nacht… Dat ging hem natuurlijk niet worden. Wel “oprechte” verontschuldigingen natuurlijk. Alsof ze deze klacht al niet 1000x gehoord hebben…

Maar goed, op weg naar Kremmling voor ons rafting-avontuur. We waren wat vroeg, dus we hebben daar wat rondgehangen tot het tijd was. Daar kregen we uitgebreid instructie over het invullen van de “waver”: een formulier dat zegt dat je beseft dat er risico’s kleven aan rafting, en dat je zelf verantwoordelijk bent voor alles wat er gebeurt.

Goed ingesmeerd en in zwemkleding en oude schoenen gehesen kregen we een zwemvest en een peddel in onze handen geduwd. Daarmee mochten we in een oude, krakkemikkige bus. De bestuurster werd Fast Albert genoemd (echte naam Allison of zo). Volgens Henry, de baas van de dag, was dat niet omdat ze zo snel reed, maar vanwege de manier waarop ze een cheeseburger naar binnen werkt. Hierna volgden een aantal grappen over het trage tempo van de bus: “We worden ingehaald door een vlinder!” De grappen werden steeds slechter, maar het doodde de tijd wel, want we moesten ongeveer drie kwartier rijden.

Met 9 mensen en een gids gingen we de rivier op. In totaal hebben we 3x instructie gekregen over hoe we moesten peddelen: niet met je armspieren, maar vanuit je buik. Dat viel toch wel tegen. Maar uiteindelijk kregen we de slag wel te pakken. Niet dat dit echt heel erg nodig was, want het was echt erg kalm water. We hebben een paar keer een kleine stroomversnelling gehad, zijn een paar keer (met opzet) tegen de rotsen gebotst, en hebben één keer vast gezeten bovenop een rots.

Halverwege zijn we gestopt, en mochten de daredevils van een 7 meter hoge rots in het water springen. Voor degenen die dat iets tè hoog vonden, was er ook een rots van 2 m. Wouter pakte de onderste rots, en Jasper is helemaal van die bovenste gesprongen. De held! Hans en Paula wilden natuurlijk wel, maar moesten even in de gaten houden of het wel goed ging met de jongens natuurlijk…

Gelukkig ging het met de jongens helemaal goed, alleen vonden ze het water wat koud. 🙂 Eén vrouw had wat minder geluk: ze landde met haar achterste op het water en had haar stuitje lelijk bezeerd. Ze kwam een paar uur later de bus uitgestrompeld.

Na de sprongen gingen we nog lekker een stuk varen. De gids heeft ons van allerlei informatie voorzien. Van adelaarsnesten en een verlaten radiummijn die we daar zagen, tot spookverhalen en aliens aan toe. Hilarisch!

Na het raften weer met de bus terug. Daarna nog foto’s gekocht voor een exorbitant bedrag. Maar ja, “show me the pictures or it didn’t happen!

Rond half 7 zijn we volledig gaar in het hotel gecrasht.

Hot springs en Yampa river

Vanmorgen hadden we lekker gedoucht. Nou ja, Paula dan, want bij Hans zat de kraan ineens los. Dat mocht de maintenance meneer voor ons oplossen. Eerst naar de Walmart voor de lunch. Een kleine winkel deze keer. Niks geen vers brood of cupcakes en ook geen bananen of ander fruit. Dan maar M&M koekjes, en andere kleffe koeken. 🙂

Daarna gingen we op weg naar de natuurlijke warmwaterbronnen in het Strawberry Park. Met een kronkelweggetje omhoog de bergen in. Na eerst de afslag gemist te hebben, kwamen we op een gegeven moment dan toch op het halfverharde pad dat ons nog verder omhoog leidde. Best wel eng: omhoog rijden langs een afgrond met een automaat die hier en daar stotterde doordat hij slipte over het wegrollende grit.

Boven was er een piepkleine parkeerplaats die eigenlijk al vol was. Gelukkig nog één plekje voor ons. We vroegen of we binnen konden eten, maar er werd ons verteld dat dit niet verstandig was, omdat de eekhoorns zo een gat in je tas knagen om bij het voedsel te komen. Dus hebben we bij de ingang maar een kleffe koek naar binnen gewerkt, en hebben we de rest in de auto laten liggen. Ik moet de eekhoorn nog tegenkomen die daar doorheen knaagt!

De baden rondom de bronnen zijn echt prachtig aangelegd. Zie de foto’s, want dat is met geen pen te beschrijven. Het eerste bad waar we in gingen was bloedheet. Daar kwamen 2 hete stromen in uit. Dit bad liep over in een bad met water op een heerlijke badtemperatuur. Dan was er nog een kouder bad, en bovenaan nog een bad dat ook wel oké was. Voor ieder wat wils dus. Alleen het in- en uitstappen was wat lastig, want de stenen op de bodem waren behoorlijk glad. Paula was blij dat ze haar watersandalen aan had.

Na een paar uurtjes geweekt te hebben, zijn we naar Steamboat Springs terug gereden. Even zoeken naar een parkeerplek, want er was een marktje bij de shop waar we onze “tubes” gingen huren. Na een klein stukje lopen konden we zó de rivier in met een grote opblaasband. Heerlijk een paar mijl op de band met de rivier mee dobberen. Af en toe een stroomversnelling of een rotsblok onder tegen je billen hoorde erbij. Het water was aangenaam van temperatuur en de lucht strakblauw. Genieten met een grote G dus! Op deze rivier kwamen trouwens ook hete bronnen uit. Op zich geen probleem, maar dat stonk wel erg naar zwavel. Er waren ook hele sporen van wit verkleurde rotsen na zo’n bron. Het was even duimen dat het zwavel onze zwembroeken niet aan zou tasten. 😉

Na ongeveer een uur hadden we onze route gehad, en konden we op de kant klimmen. Een busje bracht ons weer terug naar de winkel.

Bij terugkomst bleek de douche inmiddels gemaakt en hebben we ook al iets gereserveerd voor morgen: Onderweg naar Silverthorn stoppen we bij Kremmling voor whitewater rafting op de Upper Colorado rivier! We zijn gewaarschuwd: “You will get wet!”

Foto’s van de Hot Springs in het album USA 2016

Dinosaur National Monument

Na een goed verblijf in Vernal gingen we vandaag op weg naar Dinosaur National Monument. En dat dat niet ver buiten Vernal lag, was al door het hele stadje te zien. Overal dino’s of verwijzingen daarnaar. Binnen een half uur stapten we dan ook al weer uit de auto bij het visitor center.

Met een open bus werden we naar het monument gereden. Hier werden ongeveer 100 jaar geleden de eerste dino-botten aangetroffen. Vervolgens hebben ze in de loop der jaren een groot deel van deze vindplaats afgegraven en vele honderden botten gevonden. Uiteindelijk is de afgraving overdekt, waarbij nog diverse botten zichtbaar zijn in de rotsen, en is het het Dinosaur National Monument geworden.

SAM_5299

Bij de ingang van het monument stond een virtine met verschillende dino’s en een ranger op schaal. Een wat oudere Amerikaan die na ons binnen kwam, vroeg zich hardop af “I wonder if there were also bones of rangers found here”. 😀

Een ranger was bij binnenkomst bezig met een bouwpakket van een T-rex. Hierbij vragen stellend aan met name de kinderen die er omheen stonden te kijken. Na verloop van tijd gingen de kinderen de ranger maar helpen, want van het skelet kwam niet veel terecht. Het hoofd zou naar rechts moeten, maar het hing naar links en de balans was helemaal zoek. Na wat proberen vroeg hij een man om de map met de handleiding erbij te pakken. Zelfs dat hielp niet. Een ander Nederlands gezin stond ook te kijken en al gauw werden er grappen gemaakt over een handleiding en IKEA. Volgend jaar hebben ze vast een nieuwe kast in het assortiment: de Allosaurus. 🙂

In de jaren 50 was het de bedoeling dat in het gebied een dam werd gebouwd en het hele gebied daardoor onder water kwam te staan. Hier kwam zoveel protest tegen dat dat uiteindelijk niet doorging en de een dam in Glen Canyon is gebouwd. En daar zijn we vorig jaar geweest!

Zoals we al bij meer visitor centers en museums hebben gezien, was alles weer voorzien van allerlei (interactieve) informatie. Op zich weer mooi gedaan, maar een bot blijft een bot. Na een uurtje hadden we alles gezien en stapten we weer de auto in, want we hadden nog een ritje van ca 2,5 uur voor de boeg. Hierbij zagen we af en toe al mijlen ver waar de weg naar toe liep. Af en toe een tegenligger, en het grootste deel van de rit voor en achter niemand die dezelfde kant op rijdt. En als het navigatie systeem dan aangeeft dat de volgende afslag 128 mijl verder is, lijkt zo’n rit eindeloos te duren.

Maar toch stonden we om half 3 aan de desk van het hotel in Steamboat Springs, Colorado. Helaas was de kamer nog niet klaar en was inchecken eigenlijk ook pas vanaf half 5 mogelijk. Dus hebben we nog wat info gevraagd en zijn we terug het centrum in gereden. In de winter is dit een groot ski-oord en dat was aan meerdere dingen te zien. De berg toonde duidelijk de (nu nog groene) ski-pistes en er staan zelfs ski-schansen. Langs/door het stadje loopt ook een rivier. Hierop kan ook met een raft of tube (tractorband) gevaren worden. Dat staat voor morgen op het programma! Aan de andere kant van de rivier zagen we een bob-baan, waar met een soort slee vanaf kan worden gereden. Dat leek ons nog wel een leuke bezigheid om de tijd op te vullen. Met een vreselijk trage kabelbaan gingen Hans en de boys naar boven. Daar kregen ze gelijk een slee in de handen geduwd zodat er geen foto’s gemaakt zijn van het mooie uitzicht over het dal. Na de afdaling weer terug naar het hotel en konden we inchecken.

Uiteraard nog even gezwommen, eten en nu lekker lui voor de tv.

Foto’s in het album USA 2016

Rock Springs en Vernal

Tsja, wat hebben we gisteren ook al weer gedaan? Oh ja, heel veel gereden, gezwommen en gegeten. Ik zie hier wel een patroon. 🙂 Tijdens het rijden roken we op een gegeven moment een brandlucht. Even later zagen we rookpluimen in de verte en de rook bleef in het dal hangen. Ook een tent met rustplaats voor de brandweerlieden, en een bord “Thank you Firefighters” kwamen we tegen. Die mensen zijn hier echt hard nodig, want alle stadia van na een bosbrand hebben we inmiddels gezien: vers afgebrande, zwart geblakerde hellingen met wat zwarte boomstammen, zwarte boomstammen met al nieuw gras eronder, hellingen met veel jonge, fris groene boompjes, en uiteindelijk ook weer hele bossen waar af en toe nog een zwarte staak bovenuit kwam. Het is ons inmiddels wel duidelijk dat het afbranden een natuurlijk proces is (bliksem) en dat dit ook zorgt voor vernieuwing in de begroeiing zodat alle soorten planten en dieren tot hun recht komen. De brandweer moet er alleen wel voor zorgen dat de brand binnen de perken blijft.

Vandaag gingen we van Rock Springs (Wyoming) naar Vernal (Utah). We reden langs een enorm stuwmeer gevoed door de Green river. Die rivier was maar een mager stroompje op dit moment, terwijl het stuwmeer mijlen en mijlen lang is. Het hele gebied heet The Flaming Gorge National Recreational Area. We hebben natuurlijk weer de scenic route gepakt. De eerste tijd was het gewoon weer saai heuvellandschap zonder water in zicht. Later hadden we af en toe zicht op het meer, en reden we afwisselend in prachtig groen bebosd gebied tussen de rode of gele rotsen. Overal stonden bordjes langs de weg waarop aangegeven stond dat deze of gene dinosauriër hier gelopen had. Blijkbaar zijn er hier veel versteende voetsporen en skeletten gevonden. Dat zullen we morgen gaan bekijken.

We kwamen nog een flinke afgraving tegen waar we ook gewaarschuwd werden op de weg te blijven vanwege de ontploffingen. Er werd een enorm gebied afgegraven, maar wat ze er zochten is ons een raadsel.

Onderweg zijn we op een picknickplaats gestopt om te lunchen. Er was een keurige picknickplaats met wc’s (hokje met pot boven gat in de grond) en barbecues. Dat verbaasde ons wel, want het brandgevaar is momenteel erg hoog.

Daarna door naar de Flaming Gorge Dam. We reden in de zon met af en toe een drupje op de voorruit, maar we werden achtervolgd door een donkere regenwolk. Bij het visitorcenter vroegen een paar motorrijders uit de verte hoe het was waar wij vandaan kwamen. Dus antwoordden we naar waarheid dat wij nauwelijks een drup gehad hadden. Ik vrees echter dat zij de volle lading kregen…

We hadden graag een rondleiding door de energiecentrale in de dam gehad, maar dat mocht niet vanwege bliksemgevaar. En inderdaad begon het te onweren toen we wegreden. We kregen echt een plensbui en hagel op ons dak. Dan ontstaat er al gauw een rivier op die bergwegen. De auto voor ons reed heel voorzichtig en wij dus ook. Vlak nadat we onder de wolk uit gereden waren, kwamen we bij wegwerkzaamheden. Als er maar één weghelft open is, staat er een mannetje (vrouw in dit geval) met een stop bordje. Daar moesten we heel lang wachten tot we door mochten rijden. En uit verveling ga je dan dingen bedenken als: “Die vrouw die ons nu tegenhoudt, weet nog niet dat ze zometeen heel erg nat wordt. Het is maar goed dat ze een helm op heeft, want die hagelstenen gaan echt pijn doen…” Afijn, Jasper had wel tijd om een mooie panoramafoto te maken. De wolk had ons bijna ingehaald toen we eindelijk door mochten rijden.

We hadden graag ergens een kano gehuurd vandaag, maar met dit weer ging dat natuurlijk niet. Toch scheen de zon in Vernal en gingen we heel gauw zwemmen voor de bui ons had bereikt. Jasper ging nog even fitnessen want hij moest zijn energie toch ergens kwijt. 😉

Na het eten was het weer helemaal opgeklaard, dus konden we nog een keer lekker zwemmen. Morgen naar de dino’s.

Foto’s in het album USA 2016

Grand Teton National Park

Op weg naar Grand Teton National Park hadden we nog een hele rit door Yellowstone voor de boeg. Yellowstone is echt prachtig, maar op een gegeven moment gaan zelfs de mooiste uitzichten vervelen. We waren dus blij toen de Grand Tetons in zicht kwamen. Nou ja, Grand Tetons? Ons was verteld dat dit Frans is voor big boobies, maar daarvan hebben wij in het landschap niks terug kunnen vinden. Best wel teleurstellend voor de pubers achterin. 🙂

We hebben wel een grote bergketen met gletsjers gezien en prachtige meren waar de bergen in weerspiegeld werden. Dus hebben we weer volop genoten van het uitzicht.

Omdat we op tijd vertrokken waren, kwamen we al vroeg in Jackson aan. Daarom hebben we eerst nog maar wat boodschappen gedaan en zijn daarna naar het hotel gereden. Gelukkig konden we meteen onze kamer in en daarna door naar het buitenzwembad. Dat leek de eerste stappen erg koud, maar na 5 minuten was het heerlijk. Lekker met het balletje gespeeld, en daarna naar de Mac, want we moeten ook af en toe aan onze vitaminen werken! Om de dag gezellig af te sluiten hebben we nog Harry-Potter-Triviant gedaan, maar dat hebben we maar bij 1 spelletje gelaten… 😉

Morgen wordt een reisdag; 178 miles (ca 285 km), vergelijkbaar met de afstand tussen Maastricht en Den Helder, of Antwerpen en Leeuwarden. Onderweg naar Rock Springs is ook weinig te beleven. Grote kans dat er morgen dan ook geen verhaaltje verschijnt. 😉

Foto’s van vandaag in het album USA 2016.

Yellowstone National Park (2)

Bij het wegrijden gaf de auto aan dat de band linksvoor te zacht was: 27 psi, waar het 33 moest zijn. Dus moesten we naast tanken en boodschappen doen ook de banden nog even oppompen. De juiste druk was wel lastig in te schatten, want het was hier vannacht bitterkoud (zo’n 4 graden Celsius) en gedurende de dag zou de temperatuur van de lucht en dus ook de banden nog wel oplopen. Dat klopte, want we zijn regelmatig gestopt om weer wat lucht uit de banden te laten lopen. Uiteindelijk bleef het constant op zo’n 36 psi.

In Yellowstone op zoek naar de geisers en grote watervallen. Na een tijdje rijden kwamen we bij de eerste geiser: een berg stoom uit de heuvel bij een mooie, blauwe, stomende poel. Het stonk wel erg naar zwavel. Aan de overkant van de weg waren ook nog wat stoombronnen te zien, maar dat was verder niet zo bijzonder.

Op naar de watervallen: Er liggen 2 watervallen in de Yellowstone rivier vlak bij elkaar: De Upper fall en de Lower fall. Van een bepaald punt, zaten we er een beetje tussenin. We konden de Upper fall zien, en via een pad met haarspeldbochten naar beneden lopen. Dat pad had een verval van 200 m. Best wel veel. Op weg naar beneden hebben we heel mooie foto’s van de Upper fall kunnen maken. Beneden aangekomen stonden we aan de bovenkant van de Lower fall. Een enorme waterval die zich in de diepe kloof stortte. Erg indrukwekkend. De weg terug naar boven was ook erg indrukwekkend, of moet ik zeggen: inspannend? In elk geval kwamen we boven en reden we een stukje verder tot we bij het uitzicht op de Lower fall kwamen. Daar konden we pas goed zien hoe enorm groot hij is. De mensen die stonden waar wij gestaan hadden, waren met het blote oog bijna niet te zien, zo groot was de waterval in verhouding.

Daarna hebben we een boterham gegeten aan de rivier. Een heerlijke schaduwrijke plek voor de auto, en bij de rivier zitten/staan voor ons. Lekker rustig na de massale toestanden bij de watervallen.

IMG_20160808_135142

Daarna via een mooie route langs Lake Yellowstone naar Old Faithful: een geiser die erg regelmatig metershoge uitbarstingen heeft. Er was een enorme parkeerplaats waar we redelijk vooraan een plekje zagen. Om de geiser heen was een enorme cirkelvormig houten looppad (soort steiger) aangelegd met zitbanken. Die banken waren helaas allemaal al bezet. Toen we anderen op de planken zagen gaan zitten, vonden we dat wel een goed idee. De geiser zou om ca. 4:25 uur weer een uitbarsting hebben, dat betekende ruim een half uur wachten. Dat duurde dus wel eventjes in de brandende zon. Ondertussen kwamen er rangers langs die zeiden dat we onze voeten niet op de grond mochten laten rusten, want er zaten eekhoorns die bijten en krabben. Het was sowieso verboden om van de steiger af op de grond te lopen, want dat is gevaarlijk.

Wachten, wachten, wachten en intussen werd het steeds drukker. Waar eerst alleen de bankjes bezet waren, stonden de mensen nu 3 rijen dik te kijken. Er kwam ook een chinese familie. Een jongetje van een jaar of 10 kwam naast ons zitten, toen ging hij op zijn hurken voor ons op de grond zitten (wat dus absoluut niet mocht), en toen de eerste sputtertjes van de uitbarsting begonnen ging hij met zijn oversized telefoon pontificaal voor onze neus staan. Of hij nou Engels verstond of niet, we hebben hem wel even duidelijk gemaakt dat we het hier niet mee eens waren. Het duurde nog ruim 5 minuten voor de echte uitbarsting kwam. Blauwe lucht, wit water met stoom dat tientallen meters de lucht in spoot. Prachtig! Wij hadden verwacht dat het met één stoot klaar zou zij, maar het bleef enkele minuten aanhouden. En in die minuten kwam dat irritante mannetje weer voetje voor voetje in ons filmbereik staan waar dat duidelijk niet mocht. Grrr! Maar goed, toen de uitbarsting zo goed als over was, zijn we gauw de auto ingedoken om vóór de enorme mensenmassa uit het parkeerterrein te kunnen verlaten. Missie geslaagd, ware het niet dat we een paar mijl verderop alsnog in een heel lange file terecht kwamen. Dit was zelfs een file die stilstond. Later bleek dat er een ongeluk gebeurd was: 2 auto’s lagen volkomen in puin, takelwagen en meerdere politievoertuigen erbij en een man in de boeien die een sigaretje kreeg.

Daar voorbij konden we wel weer doorrijden. Inmiddels was het kwart voor 6 toen we bij het hotel kwamen. Gauw de auto uitladen en gaan eten. Wouter heeft net nog een duik in het zwembad genomen, de rest heeft daar geen puf meer in. Het was wederom een prachtige dag met schitterend weer. Morgen zakken we door Yellowstone af naar het zuiden. De reis terug naar Denver is helaas al weer begonnen dan…

Foto’s in het album USA 2016

Zij die u vervelen groeten u!