Vandaag gingen we op weg naar Alcatraz. Gisteren hadden we alvast gekeken waar we de auto kwijt konden, dus die parkeergarage was gauw gevonden. Bijna alle plaatsen waren echter gereserveerd, dus we hadden geluk dat we de één na laatste vrije plaats konden bemachtigen. Op naar de Fishermans Wharf. We waren ruim op tijd, dus konden we nog even een rondje lopen. Eerlijk is eerlijk: we zijn allemaal ontzettend gaar van de vakantie, dus deden we het maar een beetje rustig aan. We dachten nu wel mooie plaatjes van de Golden Gate Bridge te kunnen schieten, maar er was weer veel laaghangende bewolking vanaf zee. Gelukig waren er wel andere dingen te zien: een Ben & Jerry’s tentje, Bubba Gump shrimp, Hardrock café en veel rare mensen: gezette families in oversized joggingspakken die er echt slonzig uitzagen, standaard toeristen, half ontblote hardlopers, riksja-rijders en ook Aziaten in ontzettend ongemakkelijke haut-couturekleding van stijve lappen leer en op onloopbare schoenen. Genoeg te zien dus. 🙂

Eindelijk mochten we boarden. Wij gingen natuurlijk op het bovendek, alleen hadden ze er een dak van zonnecellen op gelegd. Leuk voor de energiebesparing, maar dat viel mij persoonlijk een beetje tegen. Een andere domper was dat bij de eerste foto vanaf de boot bleek dat de batterij van de camera leeg was. Grrrrr! Dus hebben we maar foto’s moeten maken met de 4 telefoons die we bij ons hadden. Lang leve het telecommunicatietijdperk!

Afijn, Alcatraz kwam steeds dichterbij en zag er van een afstandje eigenlijk prachtig uit. Van dichtbij bleek het toch wel wat afgebladderd en sommige gebouwen waren tot ruïnes vervallen. We wilden meteen naar de befaamde audio-toer, maar we misten een afslag. Zo belandden we bij een expositie: Een enorme hal met enorme posters van (ex-)gevangenen in een mooie omgeving. Deze gevangenen waren allemaal op leeftijd, en lieten in een paar zinnen hun gedachten gaan over hun tijd in de gevangenis, en/of de reden dat ze erin kwamen. De conclusie van de verhaaltjes was een beetje dat de meesten nu geen gevaar meer voor de maatschappij vormen. Dit werd gestaafd met wetenschappelijk onderzoek over mensen boven de 70 die vrijgelaten werden met goede begeleiding. Daar is maar erg weinig kans op recidive volgens de cijfertjes. Hoe dan ook, erg indrukwekkend om die mensen recht in hun (gefotografeerde) ogen te kijken.

Daarna op weg naar de audio-toer. Deze heeft een prijs gewonnen en is zelfs in het Nederlands beschikbaar. 4 Bewakers en 4 gevangenen vertellen stukjes van de geschiedenis terwijl je door het gebouw loopt. Erg indrukwekkend, en ook grappig van tijd tot tijd. Zo was er een keer een grote opstand in de eetzaal, omdat de gevangenen geen zin meer hadden in spaghetti. Door heel slim en schijnbaar op zijn gemakje eerst 4 ramen in te slaan en daarna zijn automatische geweer met een luide klik door te laden, kreeg de bewaker ieders aandacht en gingen de gevangenen als makke lammetjes weer hun cellen in. Bij een ander conflict (poging tot uitbraak) ging het er iets bloederiger aan toe: bewakers afgeslacht, en het leger schoot met mortieren op de gevangenis om de opstand neer te slaan. Ook de Great Escape kwam aan bod. Er zijn inderdaad mensen ontsnapt van Alcatraz, maar men vermoedt dat ze verdronken zijn, want er is nooit meer iets van vernomen.

Om zich bezig te houden, speelden de gevangenen bridge (met domino-stenen, want kaarten waren niet toegestaan), muziek, ze leerden schilderen en tot Paula’s grote vermaak hebben die grote boeven elkaar leren haken. Tja, je moet wat als je je verveelt!

Uiteindelijk weer terug met de boot, $22,- betaald voor het parkeren (dan valt de parkeergarage in Goes prijstechnisch nog best wel mee), even een boodschap gedaan en terug naar het hotel.

De koffers zijn nu grotendeels ingepakt, dus morgenochtend om 10 uur uitchecken, en dan een dagje Silicon Valley, auto inleveren en lekker naar huis!

Meer foto’s in het album USA 2015.