Silicon Valley en Thuisreis

Net op tijd uitgecheckt uit het hotel met glad bad, te lage douchekop, smalle bedden, en niet vocht afdrijvende airco. We zijn gaar en moe van de reis.

Eerst op weg naar Silicon Valley. We verwachtten een soort volgebouwde stad te zien, maar het was eigenlijk meer een mooi aangelegde campus met veel groen. Natuurlijk hebben we de nodige nerds gespot. Fietsend op felgekleurde Google fietsen die daar op de pak staan voor wie er even eentje nodig heeft. Eerst ergens achteraf naar een parkje waar de Android poppetjes stonden. Eerst stonden ze bij een ander gebouw, maar daar hadden ze waarschijnlijk teveel last van de toeristen. Niet gek, want ook in dit parkje stond weer een buslading Aziaten te fotograferen.

Daarna op naar het Computer History Museum. Aan de kassa vroeg de dame of onze jongens studenten waren. Toen wij “nee” zeiden, keek ze erg bedenkelijk, dus vertelden we maar dat ze op de highschool zitten. Dat noemen ze daar blijkbaar ook studenten en geen pupils zoals wij dat op de Engelstalige afdeling doen. Mooi, want nu kregen we korting, ook Paula, want die zit ook op school. 🙂

De expositie begon met de eerste rekenmachines, van abacus tot rekenliniaal. De eerste elektronische rekenmachines namen een hele kamer in beslag, en die konden alleen maar +, – x en :  Via allerlei beginselen van de computer met leuke filmpjes ertussen, kwamen we op de game-afdeling met de Commodore 64, ons wel bekend. De jongens doken meteen op Pac-man. Dat blijft toch een uitdaging. 🙂 Hoe de grafische vormgeving werd geïntroduceerd is ook een apart verhaal. Pixar is een pionier op dit gebied en doet het daarom zo goed met de animatiefilms.

SAM_3869

Na een broodje op de parkeerplaats hebben we de auto ingeleverd, en konden we met een airtrain naar het vliegveld. Daar snapten ze niet waarom onze tickets niet uitgeprint werden. Na 2 mensen om hulp gevraagd te hebben, bleek dat het papier op was. Vervolgens werd het op de achterkant geprint, en toen nog een keer op zijn kop. Maar we hadden tijd genoeg, dus wij konden er wel om lachen. Na een beetje rondhangen op de luchthaven, hebben Paula en de jongens nog een pizza naar binnen gewerkt. Hans had al geen zin meer om te eten. Uiteindelijk konden we boarden en hoppa, de lucht in. Dag kleine bedjes, herriemakende airco’s en ongezond eten! Op naar huis!!

Tja, alleen die herrie hield in het vliegtuig niet op: Er werd ons gevraagd de luikjes voor de ramen dicht te doen, omdat we maar 1 uur nacht (donker) zouden hebben en iedereen wil natuurlijk wel slapen. Een man achter ons deed dat niet. Hij liet 2 (!) luikjes open, omdat hij het Noorderlicht wilde zien. Natuurlijk kon daardoor iedereen in ons deel van het vliegtuig niet slapen, waaronder ook een peuter van een jaar of 2,5. Je raadt het al: de halve nacht gekrijs van dat kindje. Totaal oververmoeid en op den duur hysterisch. Pas toen de moeder een tentje ging bouwen van de dekentjes viel ze in slaap. Ja, daarbinnen was het donker! Er is dus maar wat gegamed, gelezen en gehaakt op die vlucht.

Afijn, uiteindelijk kwamen we in Frankfurt aan. Daar bleek het vliegtuig overboekt te zijn: wel 21 mensen stonden op de reservelijst. Ze boden geld voor mensen die een vliegtuig later wilden pakken. Dat deden wij dus niet, want op dat moment waren wij gewoon misselijk van de vermoeidheid. Uiteindelijk ingestapt en het bleken verrassend ruime plaatsen. Het had eigenlijk meer weg van een metro dan van een vliegtuig, met dunne stoelen met kunststof bekleding. Het water dat we kregen, smaakte een beetje vreemd: er zat géén chloorsmaak aan. 😉 We waren te moe om de sandwiches op te eten, dus die hebben we maar in de tas gestopt, want we waren echt te moe om te eten. Tijdens deze vlucht van 45 minuten, hebben we wat gedoezeld. Paula heeft het opstijgen niet eens echt meegekregen.

Op Schiphol moesten we nog even wachten op de bagage, daarna konden we de trein in. Gelukkig een rechtstreekse verbinding met Vlissingen. Nou ja…. Onderweg werd het erg slecht weer: een pikzwarte lucht al om half 9, en op een gegeven moment kwamen de bliksemflitsen om de 2 seconden. Naar Vlissingen ging de trein dus niet: Hij stopte in Goes, de rest moest met bussen verder. Pffffft, bofkonten dat we zijn! Op het station stond Pa ons op te wachten, zodat we snel thuis waren. Douchen en naar bed.

Nagenieten van de vakantie hebben we nog niet gedaan: we vielen als een blok in slaap. We realiseerden ons al half in slaap wel dat er iets raars was in de slaapkamer: er was geen herrie van de airco. Wat een zaligheid! Helaas waren de jongens al om een uur of 5 wakker en wilden ze samen gaan gamen. Niet dus!!! Maar hierdoor waren wij ook weer klaarwakker helaas. JETLAG! Paula kon nog inslapen, de rest is maar naar beneden gegaan.

Het grote wassen is nu begonnen. En ook boodschappen zijn inmiddels gedaan. Het zal nog een paar dagen duren voor de jetlag uit ons systeem is, maar we kunnen wel zeggen dat deze vakantie zeer geslaagd was! Nu nog de foto’s samenvoegen van alle telefoons en de camera. Dan kunnen we echt nagenieten en gaan nadenken over ons volgende avontuur. 😀

Meer foto’s in het album USA 2015.