Maandag was een lekker rustig dagje: we hebben een rondje gereden en genoten van het uitzicht over de Dordogne. Verder hebben we natuurlijk lekker genikst en in het zwembad gehangen met de Haaaai.

Dinsdag was voor de mannen tot nu toe de topdag: Karten. Buiten tien minuten rondjes racen. Al snel werd duidelijk dat Wouter teveel Mario Kart heeft gespeeld: hij was meer aan het driften dan aan het rijden. Paula heeft zelfs één van zijn pirouettes op film vast weten te leggen. Jasper zat met volle concentratie en een verbeten trek om zijn mond achter het stuur. Hij moest en zou natuurlijk van zijn vader winnen. Maar ja: massa is traag dus dat is ook wel gelukt. 😉 Stijf van de adrenaline kwamen ze van de baan. Natuurlijk was één rondje niet genoeg, en er moest een tweede rondje gereden worden. Paula had aan de kant ook de grootste lol met foto’s en filmpjes maken, want zonder dat iemand het wist, kwam Playmobil Bob ook even kijken. 😉 Conclusie: Wouter is een beetje driftig, en Jasper zijn rijlessen hebben wel hun nut gehad (maar voorlopig maar even niet in mijn auto rijden!).

Woensdag wilde Hans om 11 uur in de auto zitten om naar een kasteel te gaan. Aangezien hijzelf en Wouter pas rond half 11 uit hun bed kwamen gerold, ging hem dat niet meer worden. Dus zijn we maar naar een ander kasteel gegaan, waar we een rondje omheen wilden lopen. Het kasteel was prachtig, en bewoond. Drie robotjes waren het gazon aan het maaien, en een bosje schapen in een andere wei waren onder een boom aan het staken. Ik zeg: shoarma!  Dat rondje er omheen bleek niet te kunnen, maar er waren wel wandelroutes. Het probleem was alleen dat bij het ene bordje stond dat de gele route 4,5 km was, en bij het andere bordje 10,5 km. Halverwege moesten we een steil paadje op met losse stenen, en was er geen pad zichtbaar dat ons binnen 4,5 km weer terug zou brengen naar de auto, dus zijn we maar omgedraaid.

Donderdag hebben we iedereen maar om half 9 wakker gemaakt om naar Château de Beynac te gaan. Dat opstaan op dit tijdstip vonden onze pubers even niet zo leuk… Met een rugzak met drinken, fruit en lunch vertrokken we naar Beynac-et-Cazenac. Daar konden we nog net parkeren, en dus hebben we maar meteen een kaartje voor de hele dag gekocht. Het kasteel is bovenop een rots gebouwd, dus het was 15 minuten lopen naar boven. Opgewekt begonnen we aan de lange, steile klim naar boven. Onderweg hebben we een paar keer gestopt om uit te puffen, ventolin te gebruiken en de laatste restjes kinkhoest eruit te hoesten. Tjonge, wat een klim en wat weinig conditie! Boven kwamen we eerst op de binnenplaats waar een bordje hing dat de stallen gebruikt waren voor de film van Jeanne d’Arc. Het kasteel was erg mooi, maar helaas vrij leeg. Er was wel iemand bezig met boenwas, wat direct op onze longen sloeg. Gauw naar boven dus. Bij de wenteltrap stond een maliënkolder dat zijn middelvinger uitstak. Niet zo netjes! Boven hadden we een prachtig uitzicht over het hele gebied. Je kon zelfs meerdere kasteeltjes zien liggen. Op weg naar beneden kwamen we door de keuken. Er hingen grote haken aan het plafond, waar waarschijnlijk het vlees aan hing te drogen/ roken. De jongens konden zich hier niks bij voorstellen. Wat heel praktisch was: aan de kopse kanten van de tafels zaten gleuven waar de zwaarden in gestoken konden worden tijdens het eten. Toen we de keuken uitliepen naar een klein binnenplaatsje, moesten we over een ophaalbrug. Daaronder hadden ze gemene spiesen in de grond gezet. Zo ongeveer elke poort die we doorkwamen, beschikte over een valhek. Het was echt een kasteel dat gebouwd was om een beleg te doorstaan. Bij een prachtig uitzicht hebben we ons fruit opgegeten, en buiten de muren hebben we nog een lekker ijsje gekocht. Jammer dat Jasper het leuk vond om bij zijn moeder het onderste puntje van het horentje af te bijten in de hoop dat het zou gaan lekken. Toen weer naar beneden lopen: heel voorzichtig. Het was een aanslag op de bovenbeenspieren. Beneden hebben we nog een hoedje voor Paula gekocht, omdat de andere te groot was. Op de terugweg kon Paula meteen de felbegeerde selfie maken bij een veld met zonnebloemen. ‘s Avonds kon grillmaester Jasper zich weer uitleven op de Weber-barbecue. Hamburgers deze keer. Lekker hoor! Nadat Wouter eindelijk een keer verslagen was met Risk, hebben Hans en Paula de film van Jeanne d’Arc gekeken. Met pauzes, want hoe langer we keken, hoe vaker hij ermee ophield. Grrr!

Vandaag (vrijdag) begon de dag zonnig, dus konden we weer lekker buiten ontbijten. Nu zijn ze ingesmeerd een potje tafeltennis aan het doen, om straks weer een duik in ons zwembad te kunnen nemen.

Foto’s staan weer in het album.