De laatste dagen van de vakantie alweer…
Na de actieve dagen met tuben en raften, nu een paar dagen voor Paula om in haar element te komen… dacht ze. De eerste dag shoppen in Silverthorne leverde broeken en shirts voor de mannen op. Hans heeft ook nog een nieuwe winterjas gekocht. Dat was een winkel waar ze vooral leren jassen verkochten. Op zijn Amerikaans wilden ze wel heel erg graag helpen. Ze zullen dan wel commissie krijgen. Toch best lastig om dat beleefd af te wijzen, maar wij willen gewoon lekker zelf rondkijken. Damesbroeken in de juiste lengtemaat hebben ze niet bij Levi’s. Ook badpakken en bloesjes zijn zo op het oog al veel te kort. Nou ja, dan maar niet. En de mannen maar volhouden dat shoppen iets voor vrouwen is…
We hebben wel heel erg lekker gegeten bij Ruby Tuesday. Hans had spijt dat hij maar een kleine steak had, Jasper vond achteraf dat een half rack of spareribs genoeg zou zijn geweest. In elk geval zaten we zó vol dat een toetje er niet meer bij kon.
Helaas hadden we gestoorde bovenburen. Om de zoveel minuten gooiden ze een rotsblok op de houten vloer, òf de vereniging van obese mensen was in de kamer boven ons een wedstrijd zaklopen aan het doen. Dit in combinatie met op en neer rennende voetstappen. De ramen en muren trilden letterlijk. Het bonken van de bovenburen ging langzaam over in het bonken in Paula’s bovenkamer. Lang leve de paracetamol.
Vanochtend zijn we op weg gegaan naar het graf van Buffalo Bill. Het was een mooie rit en het lag toch zo ongeveer op de route. Het graf lag bovenop een berg aan de rand van de Rocky Mountains. Wij vonden het graf zelf niet echt indrukwekkend. Er was wel een mooi uitzicht over Denver. Het zou kunnen dat het museum wel de moeite waard was, maar we hadden al zoveel gezien van Buffalo Bill, cowboys en Indianen, dat we dat overgeslagen hebben.
We zijn via een leuke weg van het uitzichtpunt naar beneden gereden. De jongens vonden dat wel een leuke weg voor de beide oma’s: lekker veel haarspeldbochten, enorm steil, smal en een flinke afgrond ernaast.
Op weg naar winkelcentrum 2: Colorado Mills. De eerste winkel was Forever 21. De mannen vonden het hilarisch dat Paula daar naar binnen wilde. Weer niks in elk geval. De mannen zijn wel goed geslaagd bij de Adidas winkel. Toen we naar buiten liepen, moesten we het bonnetje 2x bekijken. Het was minder dan de helft van wat we gedacht hadden, en dat dan ook nog in dollars. Blijkbaar is het opruiming en ging er overal nog een hoop vanaf.
Na een gezonde lunch bij de Burgerking en pizzaboer maakten we het rondje in de mall af. Er werd reikhalzend uitgekeken naar de Target. Dat zou een megagrote elektronicawinkel zijn. Megagroot wel, maar elektronica? Het was eerder een soort V&D/Walmart. Gelukkig kwamen we even later wel een winkel tegen waar Paula een paar jasjes kon scoren. Zo konden we toch nog allemaal tevreden naar het hotel. Te vroeg om in te checken, dus hebben we lekker gezwommen tot onze kamer klaar was.
Hans heeft op meesterlijke wijze alles weer in de koffers weten te proppen. Nu zitten we te wachten tot we in de veel te kleine bedden kunnen gaan slapen. Morgen naar huis. En duimen dat we de overstap van 40 minuten in Washington halen…