Woensdag ging de wekker om 5.10 uur. Tijd om op te staan, douchen, kinderen wakker maken, eten en de auto in. Ondanks de verwachte drukte viel de rij op Schiphol ons alleszins mee. Het vliegtuig was een erg luxe versie: movie on demand, muziek, en zelfs games konden er gespeeld worden op het TV-schermpje dat voor onze neus hing. We hebben natuurlijk wel wat hazenslaapjes gedaan, maar echt opknappen doe je niet van zo’n lange vliegreis. In Houston aangekomen, moesten we eerst door de douane. De douanebeambte wist ons een heel goed hotdog restaurant in Phoenix aan te raden. (We kregen het idee dat hij aandelen had of op zijn minst commissie kreeg). Daarna moesten we de bagage claimen en achteraan aansluiten in een heel lange rij, om vervolgens weer in te kunnen checken bij de nieuwe vlucht. Geen nood, want we hadden toch ruim 4 uur voor het overstappen. Het nieuwe vliegtuig was een stuk kleiner en had ook geen beeldschermpjes. De stoelen zaten erg rechtop en niemand zette zijn stoel in slaapstand, terwijl wij daar eigenlijk wel aan toe waren (gaaaaap). Jasper had het wel naar zijn zin. hij zat naast een stel dat net uit Mexico terugkwam en hij heeft honderduit zitten kletsen. Goed voor zijn Engels. 🙂

In Phoenix moesten we heel lang wachten op de bagage. Toen die eindelijk kwam, hebben we de shuttle naar de autoverhuur gepakt. Buiten was het warm, niet normaal. Het voelde net alsof ik in mijn zwarte auto stapte, nadat hij een hele dag in de snikhete zon gestaan had, met dan de ventilator op je gezicht die alle warmte van onder de motorkap in je gezicht blaast. Een wind van 40 graden Celsius dus.

Afijn, bij de autoverhuur kregen we allemaal meteen een flesje water in onze handen gedrukt. We konden de auto die we besteld hadden wel meekrijgen, maar na overleg hebben we toch maar gekozen voor een upgrade, zodat we nu net als vorige keer een Ford Explorer Limited hebben. Een stuk groter met alle luxe zoals airconditioning voor en achter, en een stopcontact aan boord. Toch wel lekker als we daar zoveel miles in moeten gaan rijden.

Nog even naar de Walmart voor een koelbox en ontbijt en toen gauw door naar het hotel. Daar werd het een wedstrijdje wie het eerst in bed lag, want inmiddels was bijna 10 uur ‘s avonds en aardedonker buiten. Dat betekent dat we al zo’n 26 uur op de been waren geweest… Zzzzzzzzz

Donderdag begonnen we met inpakken en hebben we een rondje rond het hotel gelopen. Daar hadden we de vorige avond door vermoeidheid en omdat het al donker was nog niets van gezien. Het was nog steeds bloedverziekend heet, maar wel heel erg mooi rond het hotel. Het was eigenlijk een resort, met een prachtig zwembad erbij. Jammer dat we daar niet een nachtje langer konden blijven!

Op naar Saguaro National Park (via de Walmart, want we moesten wel lunch en nog een pallet waterflesjes inslaan, want die gaan er wel erg snel doorheen met deze temperaturen). We reden over een enorme vlakte met wat van die brembosjes en hier en daar een cactus. Er stonden ook waarschuwingsborden voor stofwinden en we zagen ook kleine wervelwindjes met stof her en der over de vlakte verspreid. Er werd ook gewaarschuwd dat je bepaalde wegen niet in mocht rijden bij overstromingen. Dat is toch wel een rare gewaarwording hoor midden in een enorme vlakte. Dat betekent dat er in korte tijd meer dan een halve meter water moet vallen wil je er last van hebben. Dat zal dan ook wel zo zijn, want we zagen veel opgedroogde waterwegen. Sommige aangelegd, en sommige op natuurlijke wijze ontstaan.

Saguaro National Park ligt tegen een bergketen aan en staat helemaal vol met van die grote cactussen. Die kunnen wel 200 jaar oud worden. De Indianen geloven dat de ziel van hun voorvaderen erin huist. Bovendien leveren ze eetbare vruchten, dus ze dienen met respect behandeld te worden. Kortom: een heel indrukwekkend en bizar landschap. We hebben daar ook gepicknickt en een pad afgelopen tot we bij stenen kwamen met 1000 jaar oude tekeningen erop. Heel mooi, maar het was de hele dag al bewolkt en het werd wel erg donker in de verte, dus tijd om verder te gaan.

Na een flinke rit dwars door Tucson heen (waar overigens best leuke optrekjes staan), kwamen we bij het hotel. Dit is ook een resort met prachtige zwembaden en glijbaan tussen de rotsen, dus we zijn wel blij dat we hier 3 nachten mogen verblijven. Even een beetje bijkomen van de reis. Na een duik in het water, waar nog een papaWhale en een klein walvisje bommetjes deden, wilden we na het douchen en omkleden gaan eten bij het zwembad. Klein probleempje: het regende inmiddels pijpenstelen! Na een half uur waagden we het erop, maar was de keuken bij het zwembad dicht. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten in het luxe restaurant van het hotel.

Foto’s in het album USA2015.