Vanochtend dus erg vroeg wakker. Na wat lezen, spelen op de gsm’s en lekker lang douchen de deur uit. Het regende, dus eerst maar naar de supermarkt voor ontbijt (muffins en donuts) en 2 paraplu’s. Daarna met de metro richting de Mall waar alles te doen is in Washington. Vanwege het slechte weer maar een dagje musea gepland alleen… die gingen pas om 10 uur open, terwijl wij er al om half 9 waren. Tja, dat krijg je met een jetlag 😉

Dus eerst nog wat gedronken in het bezoekerscentrum van het Smithsonian en daarna naar het Air- en Space Museum. Er stonden drommen mensen buiten te wachten. Dat zouden ze in Nederland wel willen.

In elk geval hingen er op meerdere plaatsen complete vliegtuigen aan het plafond, de kop van een Boeiing stak uit de muur en alles was gericht op kinderen: Overal knopjes waar ze op mochten duwen en interactieve uitleg. We hebben een imax film over de Space-shuttle gezien om even uit te rusten en bij de inpandige Mac geluncht.

Daarna even langs het Capitool naar het Natural History Museum om onder andere dino’s te bekijken en door naar het Witte Huis.

Overal moesten we door poortjes, en onze bagage laten onderzoeken of door een scan halen. De beveiliging is vrij hoog, goed geregeld en wel vriendelijk.

Op de terugweg naar de metro kwam er nog een brandweerauto met loeiende sirenes aanrijden. We waren bang dat we te laat waren voor een foto maar hij stopte juist voor onze neus. Wat een prachtauto! Je merkt hier aan alles dat het niet alleen efficiënt moet zijn (en zo goedkoop mogelijk) maar ook mooi. Mooie gebouwen, mooie parken, schoon, en veel aandacht voor elk bloemperkje dat je tegenkomt, en dat zijn er nogal wat!

Op de terugweg kwamen we langs een broodjeszaak waar stond aangekondigd dat het gekozen was tot de beste broodjeszaak van Washington. Er stond niet bij door wie ze gekozen waren, dus gaan we dat straks toch maar even proberen.

Hopelijk is het morgen droog, want dan staan onder andere de verschillende Memorials op het programma. Gelukkig is er ook een voordeel aan de regen: de temperatuur kwam niet boven de 30 graden Celsius.

De eerste foto’s staan in het foto album: USA 2013

Om 5.15 ging de wekker (gaap). Om 8.15 waren we op Schiphol. Daar begon het grote wachten. Tjonge, ik wist niet dat je je zó vaak in moest checken om eindelijk het vliegtuig in te komen: Eerst de boardingpasses printen, ruim een uur in de rij bij United, dan nog een poos bij de Nederlandse douane, geen tijd meer voor Tax-Free want door naar de safety-check voor het vliegtuig. Daar door de body-scan en vervolgens fouilleren. Ik vond het trouwens erg netjes dat ze aan ons vroegen of de jongens gefouilleerd mochten worden. Niet dat je een keus hebt als je dat vliegtuig in wilt natuurlijk, maar toch…

Vervolgens je plek zoeken in het vliegtuig. Het verbaasde mij hoeveel spullen je mee mag nemen als handbagage. Blijkbaar een kleine koffer èn een rugzak. Ze boften dat wij maar 3 halfvolle rugzakjes hadden en verder niets, anders had het er nooit ingepast.

Het opstijgen viel allemaal wel mee. Ik wist alleen niet dat je zó snel op zo’n grote hoogte zat, en toen hadden we fase 1 van het opstijgen nog maar gehad… We hebben een blik geworpen op Engeland en Ierland en veel wolkjes. Iedereen had een eigen schermpje waar een stuk of 8 films op draaiden, of je kon een kaart aanzetten waarop je precies kon zien waar we zaten en alle vluchtgegevens bekijken. Buiten -50 graden Celsius brrr. Na het eten gingen de meesten een dutje doen. Over het eten zelf zullen we het maar niet hebben…

Uiteindelijk kwamen we met wat turbulentie weer boven land. Daar kregen we nog gauw een soort hard broodje tosti als lunch met een zakje chips en een chocolaatje. Wat een combinatie! Hans, Jasper en Wouter hoefden het broodje niet. Ik helaas wel en dat zat niet lekker toen we gingen dalen. Volgende keer maar niet bij het raampje zitten.

Uit het vliegtuig moesten we door achteraf gangetjes naar een wachtruimte. Bij de overgang van het vliegtuig naar de slurf sloeg de hitte ons in het gezicht. Binnen was wel airco gelukkig. Die wachtruimte bleek een enorme bus te zijn die opkrikbaar was. Die bus reed naar de aankomst-terminal waar we weer moesten wachten voor de douane. Daar zijn vingerafdrukken en een foto van Hans en mij genomen. Wouter legde ook al zijn hand op de vingerafdruk-scan, maar die hoefde niet. Hij was lichtelijk beledigd, waarop de beambte zei dat het niet altijd goed is als je je vingerafdrukken moet geven 😉

Uiteindelijk hebben we een taxi naar het hotel genomen. De chauffeur sprak Engels met een beroerd Indiaas accent of zo, dus er was weinig communicatie. Bij de vraag wat voor weer het de komende dagen zou worden, ging hij al rijdende dat op zijn BlackBerry opzoeken…

Op onze hotel-kamer troffen we  2 kleine 2-persoonsbedden en verder weinig bijzonders. Even omgekleed, drinken gekocht, uit liggen puffen, naar Burger King, terug en om half 9 (half 3 Nederlandse tijd) naar bed.

Uiteraard was iedereen om half 5 klaar wakker, behalve de buren, dus toch nog maar zachtjes proberen te doen. Straks gaan we de Washington Mall verkennen.

Het is bijna zover! Nog 1 weekje werken en onze vakantie in de VS kan beginnen. De laatste details worden voorbereid en het aftellen is begonnen. Hieronder een overzicht van de route die we gaan volgen op onze reis van Washington DC naar Key West, Florida. Klik op de kaart om deze te vergroten.

Langzaam maar zeker komt het dichterbij: onze vakantie naar de USA. Het wordt dus tijd om aan de laatste voorbereiding te beginnen. Bijvoorbeeld ESTA formulieren aanvragen, anders mogen we het land niet eens binnen.

Door de mooie vakantieverhalen van collega’s en de ervaring van 2 zakelijke verblijven zijn ook wij besmet met het VS-virus. Volgens kenners is de enige manier om hiervan te genezen een paar weken vakantie te plannen in… uiteraard… de VS. Garanties werden echter niet gegeven. Kan dus zomaar zijn dat nadien behoefte is aan nog een vakantie aldaar.

Er zat dus niets anders op dan toe te geven aan de kriebels. Maar qua voorbereiding is dit wel even wat anders dan een wintersport-vakantie. Waar gaan we heen? Wat willen we zien? Wat willen we doen? Dit heeft heel veel tijd in beslag genomen, maar is ook erg leuk om te doen. Alleen al hierdoor krijg je veel meer inzicht en kennis van het land/gebied waar we heen gaan.

Inmiddels is de vakantie gepland en grotendeels geboekt: een 3-weekse reis van Washington DC tot aan Key West, Florida.