Na een iets tè lekker ontbijt (zelf gebakken wafels, vers fruit, chocoladedonuts en nog véél meer dat we nìet gegeten hebben) gingen we op weg naar Marina. Onderweg veranderde het landschap van dennenbomen en loofbomen naar gortdroog grasland. Er was zelfs een stuk heuveltjes dat  vanuit de verte op de sahara leek: Gouden bergen van droog gras in plaats van zand. En dat pal naast een enorm waterreservoir genaamd San Luis Reservoir.

Het viel ons weer op dat er soms aan het begin van een zijweggetje wel 5 postbussen op een rijtje staan. Allemaal verschillend, op een paal of erg creatief op een karrenwiel. Ook werd het gortdroge landschap afgewisseld met boomgaarden. We hebben pruimen gezien en een vruchtensoort die we niet herkenden. Overal stonden fruitkraampjes langs de weg met de verkoop van vers fruit zoals aardbeien, kersen, vijgen en vooral veel knoflook?! De Happy Cherries waren niet meer te tellen. Tomaten groeien hier niet in kassen, maar op de volle grond. We hebben een dubbele oplegger gezien vol met rijpe tomaten. Hoe de onderste tomaten in die vrachtwagen er na zo’n rit op de snelweg uit zien is de vraag. Zou meneer Heinz zo op het idee voor zijn winstgevende sausje zijn gekomen?

Helaas werd het steeds drukker richting strand en dat betekende af en toe langzaam rijdend en stilstaand verkeer. Er was bewolking afgegeven, maar eigenlijk was het meer nevel waar de zon doorheen scheen. Eenmaal bij het hotel, nog geen 500 meter van het strand, zijn we na het inchecken dan ook zonder smeren meteen naar het strand vertrokken. Het was wel een klim over het mulle zand naar de Pacific, maar dan hadden we ook wel bijna het hele strand voor onszelf. We moesten het alleen delen met de miljoenen dode visjes die op het strand lagen en in de zee dreven. Bah! Maar wat een machtige golven hier. Gewoon een beetje angstaanjagend. Toch zijn Jasper, Wouter en Paula kopje onder geweest. Als je bij de Pacific bent, moet je erin ook.  Ongeveer dezelfde gedachte had het zand bij onze zwembroeken. Als je erin kunt, moet je dat doen… Na het strand zijn we nog even de whirlpool in gedoken en daarna onder de douche. Daar kwamen we het zand pas weer tegen…

Na de was maar weer eten bij Denny’s:  1 sla en 3x vette hap. Vervolgens wilden we een rondje Marina doen, maar we zagen dat het bijna zonsondergang was, dus gauw terug naar het strand. Daar hadden we geen spijt van. We konden meteen parkeren en die zonsondergang was prachtig! Rechts hing een mistbank op het water, links boven Monterey Bay was het erg slecht weer en wij zagen de zon mooi helder oranjerood onder gaan. Tijdens het verplichte rondje foto’s en selfies maken, hebben we pelikanen en een zeehond gezien. Genieten!

Meer foto’s in het album USA 2015.