We hebben het hotel verlaten en gingen met de metro naar Ronald Reagan National Airport om de huurauto op te halen. Thuis hadden we een Ford Explorer SUV (of vergelijkbaar) besteld, maar dat die zó groot zou zijn wisten we niet. Voorzien van allerlei toeters en bellen zoals persoonlijk instelbare klimaatcontrole en een achteruitrijcamera om maar eens wat te noemen. We waren vooraf bang dat onze drie koffers niet in een middenklasse auto zouden passen. Nou, dat is dus echt geen probleem hoor. Alledrie plat naast elkaar in de kofferbak en nog genoeg ruimte om er een koelbox naast te zetten! 🙂
Tijdens de rit naar een WalMart, vergelijkbaar met een erg erg erg grote supermarkt, heeft Hans uit kunnen proberen hoe de auto werkt. Het verkeer hier is erg relaxed: Alles gaat veel rustiger en de rijstroken zijn veel breder. Wat wel even wennen is: De verkeerslichten staan niet vóór, maar achter de kruising. Op zich wel handig want dan hoef je niet omhoog te kijken. Ook apart is dat je rechtsaf meestal door rood mag rijden als er niks aankomt en dat er heel veel stopborden staan waar ook iedereen echt voor stopt. Vooral op parkeerplaatsen is dit een bijzondere gewaarwording.
In de Potomac Mills, een heel groot winkelcentrum, kwamen we eigenlijk niet veel bijzonders tegen om te kopen. Enkel een zwembroek voor Hans en een balletje voor in het zwembad. In de Walmart hebben we even een tray water en wat andere eerste levensbehoeften zoals cola en chips ingeslagen 😉
Aangekomen bij het bezoekerscentrum van het Manassas National Battlefield Park was de temperatuur inmiddels tot boven menselijke waarden opgelopen. Volgens Hans was het lekker allemaal binnen te doen, zodat ik mijn hoed niet op hoefde te zetten. Fout! Binnen kregen we een plattegrond, en konden we een rondje over het open (!) veld lopen. Niet te geloven hoe ontzettend fel de zon hier is. We zouden binnen 10 minuten levend verbranden als ik niet standaard zonnebrandcrème in mijn tas had zitten. Dus onder de eerste de beste boom smeren, en daarna een rondje lopen. Dit was de plek waar de eerste veldslag van de burgeroorlog is gevoerd: Bull Run. Alle jonge, optimistische soldaten met mooie nieuwe uniformen kwamen hier in een bloederige veldslag terecht. In 1 dag zijn meer dan 900 mannen gesneuveld op dit betrekkelijk kleine veldje. Links en rechts stonden de kanonnen opgesteld. Overal mooie verhalen erbij over hoe het gegaan is, en wie er een rol gespeeld hebben. Ze weten hier wel hoe ze de geschiedenis levend kunnen houden. Prachtig!
Na dit mooie maar snikhete rondje hebben we vlug het hotel opgezocht. En wat bleek: het hotel was niet betaald! Of wij onze touroperator maar even konden bellen. Ehhh, het is in Nederland 10 uur ‘s avonds op zondag… Toch kregen we haar te pakken en het is voor vandaag opgelost. Morgen gaat ze uitzoeken hoe het met de andere hotels zit die via dezelfde organisatie geboekt zijn.
Dus konden wij lekker het zwembad in plonzen. Heerlijk een uurtje ballen met de jongens. Daar knapt een mens van op na al die hitte. Daarna douchen, broodje eten bij de Subway en nog wat koeken voor morgen in de auto inslaan. De komende dagen wordt het vooral genieten van de prachtige natuur… althans dat is ons beloofd. 😉
Foto’s in het fotoalbum USA 2013.