Het zou prachtig weer zijn vandaag, maar het begon erg bewolkt. We gingen dus heel er op ons gemak richting Crazy Horse Memorial. Vanuit de verte zagen we het al liggen: Een berg met het gezicht van een Indiaan. In het visitor center kregen we een documentaire te zien over de oorsprong en de bouw van dit enorme monument. In 1939 verzocht Lakota Chief Henry Standing Bear de van oorsprong Poolse beeldhouwer Korczack Ziolkowski een monument te maken, omdat niet alleen de blanken goede presidenten hadden, maar ook de Indianen hadden goede opperhoofden gehad. Crazy Horse was onder andere bekend van de veldslag bij Little Big Horn, waar de Indianen zegevierden ten koste van heel veel mensenlevens aan beide kanten.
Het werk begon in 1948 en is nog lang niet klaar: er is nu een gezicht, maar de torso met armen, been en de voorkant van het paard moeten nog helemaal uitgehakt worden. Gezien het feit dat de vier koppen van Mount Rushmore met gemak in het hoofd van de Indiaan passen, is het duidelijk hoe enorm dit monument is en nog zal worden. Het project behelst meer dan het beeldhouwwerk alleen: er moet een Native American Cultural Center komen, een universiteit en een ziekenhuis. Dit alles moet gefinancierd worden uit particuliere giften, zonder inmenging van de overheid. Sommige dingen zijn al (gedeeltelijk) gerealiseerd, andere dingen zijn nog toekomst.
In ieder geval heeft Hans het project nog wat gesponsord door een boek te kopen. Om nou geld te betalen om een kei van de ontploffingen mee naar huis te sjouwen, vonden we te ver gaan. Dat niet iedereen er zo over dacht, was te zien aan de berg Aziaten die zich daar verdrong. 🙂
Terug in het hotel hebben we even een broodje gegeten, en daarna zijn we naar Legion Lake gegaan om een rondje te lopen. Prachtig! Het was inmiddels weer zonnig en lekker warm, dus het zwembad is ook weer bezocht.
Aan de overkant van het hotel hadden we de keuze uit 2 restaurants. Ondanks dat Paula het er een beetje armoedig uit vond zien, werd het de Captains Table. Van binnen was het voor Amerikaanse maatstaven juist erg chique. Het enige probleem was dat er allerlei soorten steak en vis waren, en niet veel anders. Paula nam dus maar de enige andere optie: een hamburger. Dat was een droog broodje met hamburger, een blad ijsbergsla, een plak tomaat en wat rauwe ui. Niks geen kaas of saus. Gortdroog. En de mannen maar sappige, enorme steak en prime rib smullen… grrr! Na het eten hebben we lekker een ommetje door het dorp gedaan. Morgen naar Deadwood!