Door de prachtige woestijn reden we gisteren richting Biospere 2. Vanuit de verte viel de grootte een beetje tegen; we dachten dat het veel groter zou zijn. Van dichtbij bleek het toch echt wel heel groot te zijn (hoe kan het ook anders in Amerika?). Het ligt in een kom, waardoor we in eerste instantie de onderkant niet konden zien. Het complex bevat meerdere glazen koepels, 2 halve bollen en een aantal bijgebouwen. Oorspronkelijk gebouwd door investeerders die wilden kijken of het mogelijk was op deze manier de maan of Mars te koloniseren, na het oorspronkelijke experiment overgenomen door de universiteit van Arizona.

Er is een tropisch regenwoud, woestijn, oceaan met koraal en vissen en een grote hal waar ze voedsel verbouwden en ook wat Tilapia, kippen en varkens hielden. (Deze hal wordt nu gebruikt voor project LEO om bodemerosie te bestuderen). Alles moet op een bepaalde temperatuur en vochtigheid gehouden worden om ervoor te zorgen dat de planten goed gedijen. Onder het complex zijn tunnels waar alle machines staan voor de filtering van het water en de lucht, beregening, windmachines, airco’s, elektriciteit enzovoorts. Ook leiden de tunnels naar de “longen” (de twee enorme bollen die je vanuit de verte goed kon zien liggen). Deze longen kunnen uitzetten en inkrimpen, om het drukverschil van het opwarmen en inkrimpen van de lucht binnen door de temperatuursverschillen van dag en nacht op te vangen. Het werkt eigenlijk als een expansievat. Als ze die longen niet zouden hebben, zou al het glas knappen door het drukverschil tussen binnen en buiten.

Het was gebouwd om te proberen volledig los van de omgeving selfsustainable te zijn. Zodra het klaar was, zijn er mensen ingegaan, de zogenoemde Biosperians, die daar 2 jaar geleefd hebben. Daarna kwam er een andere ploeg die er 6 maanden geleefd heeft. Tijdens dit experiment is het complex volledig verzegeld geweest, zodat er niets of niemand (ook geen lucht) in-, of uit kon. De Biospherians moesten dus hun eigen voedsel verbouwen, (wat wel 1 kopje koffie in de 3 weken opleverde), maar ook alles onderhouden. Een hele klus.

Is het experiment geslaagd? Tja daarover verschillen de meningen. Ze hadden voor de “natuurlijke omgeving” rotsblokken gemaakt van beton. Tijdens het uithardingsproces van beton, gebruikt het gedurende lange tijd zuurstof. Dit heeft ertoe geleid dat de hoeveelheid zuurstof van 21% gedaald was tot 14%. Daarom is het 2x nodig geweest de lucht in het complex te verversen. Ook de stroomvoorziening is discutabel: ze hebben aardgas gebruikt als energiebron, omdat zonnepanelen in die tijd veel te duur waren. Daarnaast waren de Biospherians ernstig vermagerd in die 2 jaar. Het waren namelijk precies die 2 jaren dat El Niño huishield in die regio. Het was 2 jaar lang slecht weer, waardoor ze veel minder konden oogsten dan verwacht. Toch hebben ze het overleefd, en in ieder geval is er nu heel veel geleerd over dit concept. Echt een aanrader als je eens in de buurt bent.

Hierna zijn we doorgereden naar ons nieuwe onderkomen in Scottsdale, een tegen Phoenix aangelegen gemeente. Dit was nog een ritje van 2 uur waarbij we de temperatuur zagen oplopen tot boven de 42 graden Celsius! Gelukkig werkte de airco in de auto waardoor het temperatuurverschil tussen in de auto en daarbuiten ongeveer 20 graden werd.

Ons onderkomen was in dit geval geen hotel maar meer een soort vakantiepark. We hebben nu dan ook een volledig ingericht keukentje en een DVD-speler. Bij de Walmart hadden we al een film gekocht om op de laptop te kijken, maar op een groot scherm ging dat toch stukken makkelijker. Achteraf bleek dat het best wel een lange film was en vielen we daarna heel snel in slaap.

Vandaag gaan we een bezoek brengen aan een groot winkelcentrum in Anthem en morgen rijden we door richting Flagstaff, met onderweg een bezoek aan Sedona.

Meer foto’s in het album USA 2015.